කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාවේ මූලික කරුණු සහ ග්‍රාමීය සංවර්ධනයේ එහි කාර්යභාරය

කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාව, ආර්ථික විද්‍යාව තුළ විශේෂිත ක්ෂේත්‍රයක් ලෙස, කෘෂිකාර්මික සහ ග්‍රාමීය ප්‍රජාවන් තුළ ඇති සුවිශේෂී අභියෝග සහ අවස්ථා ආමන්ත්‍රණය කරයි. එහි විෂය පථය ගොවිතැන් කාර්යක්ෂමතාවයෙන් ඔබ්බට ගොස් සම්පත් වෙන් කිරීම, වෙළඳපල ගතිකත්වය, ආහාර සුරක්ෂිතතාව සහ ග්‍රාමීය සංවර්ධනය ඇතුළත් වේ. ග්‍රාමීය ප්‍රදේශවල දරිද්‍රතාවය, පාරිසරික හායනය සහ රැකියා විෂමතා ආමන්ත්‍රණය කරන තිරසාර ප්‍රතිපත්ති සැකසීමේදී කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාව ද තීරණාත්මක කාර්යභාරයක් ඉටු කරයි. ආර්ථික මූලධර්ම යෙදීමෙන්, කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාඥයින් ඵලදායිතාව ඉහළ නැංවීමට, පාරිසරික සංරක්ෂණයට සහය වීමට සහ ග්‍රාමීය ප්‍රජාවන් තුළ සමාජ ආර්ථික ඔරොත්තු දීමේ හැකියාව වර්ධනය කිරීමට උපකාරී වේ.

කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාව යනු කෘෂිකාර්මික භාණ්ඩ හා සේවා නිෂ්පාදනය, බෙදා හැරීම සහ පරිභෝජනය ප්‍රශස්ත කිරීම සඳහා ආර්ථික මූලධර්ම යෙදීමයි. කෘෂිකර්මය මුලදී ආර්ථිකයේ පදනම ලෙස සලකනු ලැබූ අතර, පැවැත්මට සහ කාර්මික වර්ධනයට අත්‍යවශ්‍ය ආහාර සහ අමුද්‍රව්‍ය සපයයි. කෙසේ වෙතත්, කාර්මීකරණයේ දියුණුවත් සමග, ආර්ථික චින්තනයේ අවධානය නාගරික සහ නිෂ්පාදන අංශ වෙත යොමු විය. කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාව ක්ෂේත්‍රයක් ලෙස විධිමත් කිරීම ආරම්භ වූයේ 19 වැනි සියවසේ අගභාගයේ සහ 20 වැනි සියවසේ මුල් භාගයේදී කෘෂිකර්මාන්තයේ කාර්යක්ෂමතාව සහ ඵලදායිතාව පිළිබඳ අධ්‍යයනයන් සමඟිනි.

20 වන සියවසේ මැද භාගයේ හරිත විප්ලවය අතරතුර මෙම ක්ෂේත්‍රය තවදුරටත් පරිණාමය වූ අතර එමඟින් බෝග අස්වැන්න වැඩි කිරීම උදෙසා උසස් තාක්ෂණයන් හඳුන්වා දෙන ලදී. කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාඥයින් මෙම තාක්‍ෂණවල බලපෑම් ඇගයීමේදී වැදගත් කාර්යභාරයක් ඉටු කළ අතර, ඒවායේ ඍණාත්මක පාරිසරික හා සමාජීය බලපෑම් අවම කර ගනිමින් ඒවායේ ප්‍රතිලාභ උපරිම කර ගත හැකි ප්‍රතිපත්ති පිළිබඳව උපදෙස් දෙන ලදී. අද වන විට, කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාව ගෝලීය අභියෝග ආමන්ත්‍රණය කිරීමේදී එහි අත්‍යාවශ්‍ය භූමිකාව නිරූපණය කරමින් තිරසාර සංවර්ධන මෙන්ම වෙළඳ ප්‍රතිපත්තිවල යෙදවුම් දක්වා පුළුල් පරාසයක ගැටලු ආමන්ත්‍රණය කරයි.

කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාවේ මූලික මූලධර්ම
කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාව ගොවිතැන් කාර්යක්ෂමතාව කෙරෙහි අවධානය යොමු කළ ආර්ථික විද්‍යාවේ උප ක්ෂේත්‍රයක් ලෙස ආරම්භ වූ නමුත් සම්පත් භාවිතය, වෙළඳපල ප්‍රවණතා, ග්‍රාමීය ජීවනෝපාය සහ තිරසාර භාවිතයන් වැනි මාතෘකා ආවරණය කිරීමට පුළුල් වී ඇත. එය කෘෂිකාර්මික පද්ධති අවබෝධ කර ගැනීමට සහ වැඩිදියුණු කිරීමට ක්ෂුද්‍ර ආර්ථික විද්‍යාව සහ සාර්ව ආර්ථික විද්‍යාව යන දෙකෙහිම න්‍යායන් ඒකාබද්ධ කරයි. කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාවේ මූලික සංකල්ප කිහිපයක් මෙලෙස දැක්විය හැකිය:

I. කෘෂිකර්මාන්තයේ සංසන්දනාත්මක වාසිය
සංසන්දනාත්මක වාසිය නම්, අඩුම ආවස්ථික පිරිවැයක් ඇති භාණ්ඩ නිෂ්පාදනය සඳහා විශේෂීකරණය කළ යුතුය යන සංකල්පයයි. කෘෂිකර්මාන්තයේ දී මෙම මූලධර්මය දේශගුණය, පසෙහි ගුණාත්මකභාවය සහ ශ්‍රමය ලබා ගැනීමේ හැකියාව මත පදනම්ව ඇතැම් භෝග නිෂ්පාදනය කිරීමේදී පැහැදිලිව දැක ගත හැකිය. නිදසුනක් වශයෙන්, බ්‍රසීලය එහි හිතකර දේශගුණය හේතුවෙන් කෝපි නිෂ්පාදනය සඳහා විශේෂීකරණය වන අතර, විශාල වගා කළ හැකි ඉඩම් සහ උසස් ගොවිතැන් තාක්ෂණය හේතුවෙන් එක්සත් ජනපදය සෝයා බෝංචි සහ බඩ ඉරිඟු නිෂ්පාදනයෙන් ප්‍රමුඛ ස්ථානයක් ගනී. ඔවුන්ගේ ශක්තීන් කෙරෙහි අවධානය යොමු කිරීමෙන්, රටවල් සහ කලාපවල ඵලදායිතාව ඉහළ නැංවීම, අන්‍යෝන්‍ය වශයෙන් වාසිදායක වෙළඳාමේ යෙදීම සහ සමස්ත ආදායම් මට්ටම් ඉහළ නැංවීම සිදු කළ හැකිය.

II. පරිමාණ ආර්ථිකයන්
පරිමාණ ආර්ථිකයන් යනු නිෂ්පාදන පරිමාව වැඩි වන විට පැන නගින පිරිවැය වාසියි. කෘෂිකර්මයේ දී, විශාල ගොවිපලවල් බොහෝ විට බීජ, පොහොර සහ යන්ත්‍ර සූත්‍ර වැනි යෙදවුම් සඳහා ඒකකයකට අඩු පිරිවැයක් භුක්ති විඳිති. සමාන ලාභයක් ලබා ගැනීමට අරගල කරන කුඩා වතු හිමියන්ට මෙය අභියෝග ඇති කළ හැකි වුවද, මෙම කාර්යක්ෂමතාවයන් විශාල ගොවිපලවල් වඩාත් තරඟකාරී වීමට ඉඩ සලසයි. ප්‍රාග්ධන-දැඩි ගොවිතැන් පිළිවෙත් සහිත සංවර්ධිත රටවලට පරිමාණ ආර්ථිකයන් විශේෂයෙන් අදාළ වේ.

III. සම්පත් වෙන් කිරීම සහ ඉඩම් පරිහරණය
ස්වාභාවික සම්පත් සංරක්ෂණය කරමින් කෘෂිකාර්මික ඵලදායිතාව උපරිම කිරීමට ඉඩම්, ජලය, ශ්‍රමය සහ ප්‍රාග්ධනය වැනි සම්පත් ප්‍රශස්ත ලෙස වෙන් කිරීම අත්‍යවශ්‍ය වේ. කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාව පාංශු සාරවත් බව, වර්ෂාපතනය සහ වෙළඳපල ඉල්ලුම වැනි සාධක මත පදනම්ව හොඳම බෝග තෝරා ගැනීම, රෝපණ ක්‍රම සහ සම්පත් බෙදා හැරීම තීරණය කිරීමට උපකාරී වේ. කාර්යක්ෂම සහ සාධාරණ කළමනාකරණ භාවිතයන් ප්‍රවර්ධනය කිරීම මගින් ශුෂ්ක කලාපවල ජල භාවිතය පිළිබඳ ආරවුල් වැනි සම්පත් සම්බන්ධ ගැටුම් ද එය ආමන්ත්‍රණය කරයි.

IV. වෙළඳපල ගතිකත්වය සහ මිල ප්‍රත්‍යාස්ථතාව
කාලගුණික තත්ත්වයන්, රෝග පැතිරීම සහ ජාත්‍යන්තර වෙළඳ ප්‍රතිපත්ති වැනි සාධක හේතුවෙන් කෘෂිකාර්මික නිෂ්පාදන බොහෝ විට සැලකිය යුතු මිල අස්ථාවරත්වයකට මුහුණ දෙයි. බොහෝ ප්‍රධාන භෝග සඳහා ඉල්ලුම සාපේක්ෂව අනම්‍ය වේ, එනම් මිල වෙනස්වීම් ඉල්ලුම් ප්‍රමාණයට සීමිත බලපෑමක් ඇති කරයි. මිල ප්‍රත්‍යාස්ථතාව අවබෝධ කර ගැනීම ප්‍රතිපත්ති සම්පාදකයින්ට මිල ස්ථාවර කිරීමට සහ ගොවීන්ගේ ආදායම් ආරක්ෂා කිරීමට හැකියාව ලබා දෙයි. නිදසුනක් වශයෙන්, ග්‍රාමීය ප්‍රජාවන් මත මිල උච්චාවචනයන්ගේ බලපෑම් අවම කිරීම සඳහා බෆර කොටස් යෝජනා ක්‍රම සහ මිල ආධාරක යාන්ත්‍රණයන් බොහෝ විට භාවිතා වේ.

ග්‍රාමීය සංවර්ධනය සඳහා කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාවේ යෙදීම්
කෘෂිකාර්මික ආර්ථික විද්‍යාව ග්‍රාමීය ප්‍රදේශවල ආර්ථික ස්ථාවරත්වය, රැකියා උත්පාදනය සහ සම්පත් තිරසාර බව වැඩිදියුණු කරන ප්‍රතිපත්ති සහ භාවිතයන්, මඟ පෙන්වීම් මගින් ග්‍රාමීය සංවර්ධනය සඳහා තීරණාත්මක කාර්යභාරයක් ඉටු කරයි. එනම්:

I. ග්‍රාමීය ජීවනෝපාය සහ දරිද්‍රතාවය අවම කිරීම
විශේෂයෙන්ම සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල ග්‍රාමීය ජනතාව සඳහා කෘෂිකර්මාන්තය ප්‍රාථමික ආදායම් සහ රැකියා මූලාශ්‍රයකි. කෘෂිකාර්මික ඵලදායිතාව සහ වෙළඳපල ප්‍රවේශය වැඩිදියුණු කිරීම මගින් කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාව දරිද්‍රතාවය අඩු කිරීමට සහ ජීවන තත්ත්වය ඉහළ නැංවීමට දායක වේ. සාධාරණ මිල ගණන්, වෙළෙඳපොළ විනිවිදභාවය සහ මූල්‍ය සේවා සඳහා ප්‍රවේශය සඳහා සහාය වන ප්‍රතිපත්ති මඟින් ගොවීන්ට ආදායම වැඩි කිරීමට, ඔවුන්ගේ මෙහෙයුම් සඳහා නැවත ආයෝජනය කිරීමට සහ ආර්ථික කම්පනවලට එරෙහිව ඔරොත්තු දීමේ හැකියාව ගොඩනඟා ගැනීමට ද උපකාර වේ.

II. ආහාර සුරක්ෂිතතාව සහ පෝෂණය
කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාවේ ප්‍රධාන අවධානය යොමු වන්නේ ආහාර ලබා ගැනීමේ හැකියාව, ප්‍රවේශය සහ ගුණාත්මකභාවය ඇතුළත් වන ආහාර සුරක්ෂිතතාවයයි. ආර්ථික විද්‍යාඥයින් ප්‍රජාවන්ට දැරිය හැකි, පෝෂ්‍යදායී ආහාර සඳහා ස්ථාවර ප්‍රවේශයක් ඇති බව සහතික කිරීමට උපකාරී වන ආහාර නිෂ්පාදනය, බෙදාහැරීමේ ජාල සහ මිලකරණ ව්‍යුහයන් විශ්ලේෂණය කිරීමට ආකෘති නිර්මාණය කරයි. මෑත වසරවලදී, කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාඥයින් ආහාර විවිධත්වය සහ පෝෂණ ගුණයෙන් ඉහළ ආහාර නිෂ්පාදනය කෙරෙහි අවධානය යොමු කර ඇති අතර, පෝෂ්‍ය පදාර්ථ බහුල භෝග වගා කිරීම දිරිමත් කරන සහ ප්‍රධාන ධාන්‍ය මත යැපීම අඩු කරන ප්‍රතිපත්ති වෙනුවෙන් කටයුතු කරනු ලබයි.

III. පාරිසරික තිරසාරත්වය සහ දේශගුණික විපර්යාස අවම කිරීම
කෘෂිකාර්මික භාවිතයන් පරිසරයට සැලකිය යුතු ලෙස බලපාන අතර පාංශු ඛාදනය, ජල දූෂණය සහ හරිතාගාර වායු විමෝචනය සඳහා දායක වේ. කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාව පාරිසරික බලපෑම් අවම කිරීමට උපකාරී වන සංරක්ෂණ වගාව, ඒකාබද්ධ පළිබෝධ කළමනාකරණය සහ කෘෂි වන වගාව වැනි තිරසාර භාවිතයන් ප්‍රවර්ධනය කරයි. වැඩිවන නියඟ, ගංවතුර සහ උෂ්ණත්ව උච්චාවචනයන් හමුවේ ඔරොත්තු දීමේ හැකියාව වැඩි දියුණු කරන අනුවර්තන උපාය මාර්ග සංවර්ධනය කරමින්, කෘෂිකාර්මික පද්ධති මත දේශගුණික විපර්යාසවල බලපෑම් ද ආර්ථික විද්‍යාඥයින් අධ්‍යයනය කරයි.

IV. යටිතල පහසුකම් සහ වෙළඳපල ප්‍රවේශය
ග්‍රාමීය සංවර්ධනය බොහෝ විට යටිතල පහසුකම් හිඟකමෙන් අඩාල වී ඇති අතර, එය වෙළඳපල, අධ්‍යාපනය සහ සෞඛ්‍ය සේවා සඳහා ප්‍රවේශයට බාධා කරයි. කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාඥයින් ග්‍රාමීය මාර්ග, ගබඩා පහසුකම් සහ තොරතුරු තාක්‍ෂණය සඳහා ආයෝජන සඳහා වෙළෙඳපොළ ප්‍රවේශය පහසු කිරීම සහ පසු අස්වනු හානි අවම කිරීම සඳහා පෙනී සිටිති. වැඩිදියුණු කරන ලද යටිතල පහසුකම් ග්‍රාමීය ගොවීන්ගේ ලාභදායිතාවය ඉහළ නැංවීමට පමණක් නොව, පුළුල් ආර්ථික සංවර්ධනයකට දායක වෙමින් දේශීය ව්‍යාපාරවල වර්ධනය ද දිරිමත් කරයි.

කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාවේ ගෝලීය අභියෝග සහ ප්‍රතිපත්තිමය යෙදවුම්
කෘෂිකර්මාන්තය සහ ග්‍රාමීය සංවර්ධනය මුහුණ දෙන අභියෝග වඩ වඩාත් සංකීර්ණ හා අන්තර් සම්බන්ධිත වේ. කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාඥයින් වෙළඳ සහ වෙළඳපල ස්ථාවරත්වයේ සිට සම්පත් කළමනාකරණය සහ ආහාර සුරක්ෂිතතාවය දක්වා මෙම ගැටළු විසඳීම සඳහා ප්‍රතිපත්ති සැකසීමේදී ප්‍රධාන කාර්යභාරයක් ඉටු කරයි.

I. වෙළඳ ප්‍රතිපත්ති සහ ගෝලීය වෙළෙඳපොළ ස්ථාවරත්වය
ජාත්‍යන්තර වෙළඳ ප්‍රතිපත්ති කෘෂිකාර්මික වෙලඳපොලවල් කෙරෙහි දැඩි ලෙස බලපාන අතර, ලොව පුරා ගොවීන්ගේ ආදායමට සහ ආහාර මිලට බලපායි. කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාඥයින් දේශීය ගොවීන් ආරක්ෂා කරන අතරම තරඟකාරී වෙළඳපොළට සහාය වන උපාය මාර්ග පිළිබඳව ප්‍රතිපත්ති සම්පාදකයින්ට උපදෙස් දෙමින් තීරුබදු, සහනාධාර සහ වෙළඳ ගිවිසුම්වල බලපෑම් විශ්ලේෂණය කරයි.

II. දේශගුණික විපර්යාස ආමන්ත්‍රණය කිරීම සහ තිරසාර භාවිතයන් ප්‍රවර්ධනය කිරීම
කෘෂිකර්මාන්තය දේශගුණික විපර්යාසවලට දායක වන්නෙකු මෙන්ම එයට ගොදුරක්ද වන බැවින්, තිරසාර කෘෂිකාර්මික භාවිතයන් සංවර්ධනය කිරීමේදී ආර්ථික විද්‍යාඥයින්ට තීරණාත්මක කාර්යභාරයක් ඇත. හරිතාගාර වායු විමෝචනය අවම කිරීමට සහ දේශගුණික විපර්යාසවල බලපෑම් අවම කිරීමට කාබන් චක්‍රීකරණය කිරීම, තිරසාර ඉඩම් කළමනාකරණය සහ පුනර්ජනනීය බලශක්තිය දිරිමත් කරන ප්‍රතිපත්ති අත්‍යවශ්‍ය වේ.

III. තාක්ෂණික නවෝත්පාදනය සහ ඩිජිටල් පරිවර්තනය
නිරවද්‍ය ගොවිතැන, ජෛව තාක්‍ෂණය සහ ඩිජිටල් මෙවලම් සාම්ප්‍රදායික භාවිතයන් ප්‍රතිනිර්මාණය කරන නවෝත්පාදනයන් සමඟින් තාක්‍ෂණය කෘෂිකර්මාන්තයේ පෙරලියක් ඇති කරයි. කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාඥයින් මෙම තාක්ෂණයන්හි ආර්ථික හැකියාව සහ සමාජ යෙදවුම් ඇගයීමට ලක් කරයි, විවිධ සමාජ ආර්ථික පසුබිම් හරහා ගොවීන්ට ඒවා හට ප්‍රවේශ විය හැකි බව සහතික කරයි. එමෙන්ම, වෙළඳපල මිල ලුහුබැඳීම, කාලගුණ අනාවැකි සහ මාර්ගගත වෙළඳපල සඳහා ජංගම යෙදුම් වැනි ඩිජිටල් මෙවලම් තත්‍ය කාලීන දත්ත සහ වෙළඳපල ප්‍රවේශය ලබා දීමෙන්, විශේෂයෙන්ම දුරස්ථ ප්‍රදේශවල ගොවීන් සවිබල ගැන්වීම සිදු කරයි.

IV. ආහාර සුරක්ෂිතතාව සහ ගෝලීය ජනගහන වර්ධනය
2050 වන විට ගෝලීය ජනගහනය බිලියන 9 ඉක්මවනු ඇතැයි පුරෝකථනය කර ඇති හෙයින්, ආහාර සුරක්ෂිතතාව කෙරෙහි දැඩි අවධානයක් යොමු කරයි. කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාව ආහාර නිෂ්පාදනයේ කාර්යක්ෂමතාව ප්‍රවර්ධනය කිරීම, නාස්තිය අවම කිරීම සහ ආහාර බෙදා හැරීමේ පද්ධති වැඩිදියුණු කිරීම මගින් මෙම අභියෝගයට මුහුණ දීමට උපකාර කරයි. ආහාර විවිධත්වයට සහය වන සහ ප්‍රධාන භෝග ශක්තිමත් කරන ප්‍රතිපත්ති, ආහාර අනාරක්ෂිත භාවය වඩාත් බහුලව පවතින සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල පෝෂ්‍යදායී ආහාර සඳහා වැඩිවන ඉල්ලුම සපුරාලීමට ද උපකාරී වේ.

ශ්‍රී ලංකාවේ කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාවේ වත්මන් තත්ත්වය

ශ්‍රී ලංකාවේ කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාව ඉලක්කම් සහ ප්‍රතිපත්ති පමණක් නොව; එය ග්‍රාමීය ප්‍රජාවන්ගේ ජීවනාලිය, ජාතියේ ආහාර සුරක්ෂිතතාවය සහ ආර්ථික ස්ථාවරත්වය මූර්තිමත් කරයි. ශ්‍රී ලංකාවේ කෘෂිකාර්මික අංශය ද ආර්ථිකයේ වැදගත් කාර්යභාරයක් ඉටු කරන අතර ජනගහනයෙන් සැලකිය යුතු කොටසක් සේවයේ නියුතුව, ආහාර සුරක්ෂිතතාව සහ ග්‍රාමීය ජීවනෝපායන් සඳහා දායක වේ. කෙසේ වෙතත් රට ආර්ථික, පාරිසරික සහ ප්‍රතිපත්තිමය සාධකවල බලපෑම මත විශේෂිත අභියෝගවලට මුහුණ දෙයි.

I. කුඩා වතු හිමියන්ගේ ගොවිතැන මත යැපීම
ශ්‍රී ලංකාවේ කෘෂිකාර්මික භූ දර්ශනයේ ආධිපත්‍යය දරන්නේ රටේ ගොවි ජනගහනයෙන් 70% ක් පමණ වන කුඩා වතු හිමියන් විසිනි. බොහෝ විට සහල් සහ තේ නිෂ්පාදනයේ නියැලෙන මෙම කුඩා වතු හිමියන් තාක්‍ෂණයට ඇති සීමිත ප්‍රවේශය, භෝග මිල උච්චාවචනය වීම සහ දේශගුණික බාධා වීම් හේතුවෙන් ආර්ථික දුර්වලතාවයන්ට මුහුණ දෙති. සහනාධාර, මිල ස්ථායීකරණ යාන්ත්‍රණ සහ දැරිය හැකි ණය සඳහා ප්‍රවේශය ඇතුළු ආධාරක ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති කුඩා වතු හිමියන්ගේ ඔරොත්තු දීමේ හැකියාව සඳහා අත්‍යවශ්‍ය වේ.

II. ආර්ථික හා දේශපාලන අස්ථාවරත්වයේ බලපෑම
2022 ආර්ථික අර්බුදය ඇතුළු මෑතකාලීන ආර්ථික හා දේශපාලන අභියෝග, මුදල් අවප්‍රමාණය වීම සහ ආනයන සීමා කිරීම් කෘෂිකාර්මික යෙදවුම්වලට, විශේෂයෙන් පොහොර සහ පළිබෝධනාශකවලට දැඩි ලෙස බලපා ඇත. ප්‍රමාණවත් සූදානමකින් තොරව කාබනික ගොවිතැන වෙත ශීඝ්‍රයෙන් මාරුවීම කෘෂිකර්මාන්තයේ සාක්ෂි පදනම් කරගත් ප්‍රතිපත්තිවල වැදගත්කම ඉස්මතු කර ඇත. එලෙසම, කෘෂිකාර්මික නවීකරණය සඳහා සමතුලිත ප්‍රවේශයක අවශ්‍යතාවය අවධාරනය කරමින් අත්‍යවශ්‍ය යෙදවුම් හිඟය ඵලදායිතාවය සහ ආහාර සුරක්ෂිතභාවය අඩු කිරීමට හේතු වී ඇත.

III. දේශගුණික විපර්යාස සහ පාරිසරික පීඩනය
අනපේක්ෂිත වර්ෂාපතන රටා සහ උෂ්ණත්වය ඉහළ යාම බෝග අස්වැන්න කෙරෙහි බලපාන දේශගුණික විපර්යාසවලට ශ්‍රී ලංකාව විශේෂයෙන් ගොදුරු වේ. කෘෂිකාර්මික ඵලදායිතාවයට හා ග්‍රාමීය ආදායම්වලට හානි කරමින් ගංවතුර සහ නියඟ නිතර නිතර ඇති වී තිබේ. ශ්‍රී ලංකාවේ ගොවීන්ට බොහෝ විට දේශගුණයට ඔරොත්තු දෙන යටිතල පහසුකම් සහ තාක්‍ෂණය සඳහා ප්‍රවේශය නොමැති අතර, ඔවුන් දේශගුණය ආශ්‍රිත ආර්ථික කම්පනවලට බෙහෙවින් ගොදුරු වේ.

IV. වෙළඳපල ප්‍රවේශයේ ඇති අභියෝග
ශ්‍රී ලංකාවට කලාපීය වෙලඳපොලවල් සඳහා ප්‍රවේශය ඇති අතර, දුර්වල යටිතල පහසුකම්, ප්‍රමාණවත් ගබඩා කිරීම් සහ සීමිත ප්‍රවාහන පහසුකම් හේතුවෙන් කුඩා වතු හිමියන් මෙම වෙළඳපල වෙත ළඟා වීමට බොහෝ විට අරගල කරයි. එසේම, වෙළඳපල අකාර්යක්ෂමතාවයන් පසු අස්වනු හානි වැඩි කිරීම සහ ගොවීන්ගේ ලාභය අඩු කිරීම, කෘෂිකාර්මික ව්‍යවසායන්ගේ ආර්ථික හැකියාව දුර්වල කිරීමට ද හේතු වේ.

V. ආහාර සුරක්ෂිතතා ගැටළු
ඉහළ යන මිල ගණන් සහ ආනයන අභියෝග මධ්‍යයේ ආහාර සුරක්ෂිතතාව සැලකිය යුතු කරුණක් වී තිබේ. ශ්‍රී ලංකාව ප්‍රධාන ආහාර ද්‍රව්‍ය සඳහා ආනයන මත රඳා පවතින අතර, ආනයනවලට බාධා කිරීම් හිඟ හා උද්ධමනයට හේතු විය හැකි අතර, විශේෂයෙන් ග්‍රාමීය ප්‍රදේශවල දරිද්‍රතාවය සහ මන්දපෝෂණය උග්‍ර කරයි.

ශ්‍රී ලංකාවේ කෘෂිකාර්මික හා ග්‍රාමීය සංවර්ධනය සඳහා නිර්දේශ
I. දේශගුණයට ඔරොත්තු දෙන සහ තිරසාර කෘෂිකර්මය ප්‍රවර්ධනය කිරීම
නියඟයට ඔරොත්තු දෙන බෝග, කාර්යක්ෂම වාරිමාර්ග සහ පාංශු සංරක්ෂණ ශිල්පීය ක්‍රම වැනි දේශගුණයට ඔරොත්තු දෙන කෘෂිකාර්මික පිළිවෙත් අනුගමනය කිරීම සඳහා ආර්ථික දිරිගැන්වීම් හඳුන්වා දීම වැදගත් කරුණකි. තවද, දේශගුණික විචල්‍යතාවයට එරෙහිව ගොවීන්ට ඔරොත්තු දීමේ හැකියාව ගොඩනඟා ගැනීමට සහය වීම සහ ජලය සංරක්ෂණය කරන හෝ විමෝචනය අඩු කරන උපකරණ සඳහා සහනාධාර හෝ බදු සහන ලබාදීම හරහා කෘෂිකර්මාන්තයේ ආයෝජනයන් සඳහා සහාය විය හැකිය.
දේශගුණය නිසා ඇතිවන පාඩු මූල්‍යමය වශයෙන් අයකර ගැනීමට ඉඩ සලසමින්, කුඩා වතු හිමියන් සඳහා විශේෂිතව සකස් කරන ලද රක්ෂණ යෝජනා ක්‍රම හෝ ආපදා අරමුදල් ස්ථාපිත කිරීම ද ඉතා වැදගත්ය.

II. තාක්ෂණික සහ ඩිජිටල් වේදිකාවල ආයෝජනය කිරීම
ඩිජිටල් වේදිකා වෙත ප්‍රවේශය පුළුල් කිරීම ගොවීන්ට කාලගුණ අනාවැකි, වෙළඳපල මිල සහ පළිබෝධ කළමනාකරණය පිළිබඳ කාලෝචිත තොරතුරු ලබා ගැනීමට උපකාරී වේ. එමෙන්ම, ගැනුම්කරුවන් සමඟ ගොවීන් සම්බන්ධ කරන ජංගම යෙදුම් හඳුන්වාදීම සහ අතථ්‍ය වෙළඳපල සඳහා ඩිජිටල් යටිතල පහසුකම් නිර්මාණය කිරීම, සැපයුම් දාමයේ විනිවිදභාවය සහ කාර්යක්ෂමතාව වැඩි කිරීමට උපකාරී වේ.
තාක්‍ෂණ සමාගම් සහ පර්යේෂණ ආයතන සමඟ හවුල්කාරිත්වයන් තුළින් කාර්යක්ෂම සම්පත් කළමනාකරණය සඳහා දුරස්ථ සංවේදනය සහ දත්ත විශ්ලේෂණ වැනි නිරවද්‍ය කෘෂිකාර්මික තාක්‍ෂණ භාවිතය ප්‍රවර්ධනය කිරීම සිදු කළ හැකිය.

III. ග්‍රාමීය යටිතල පහසුකම් ශක්තිමත් කිරීම
වෙළෙඳපොළ ප්‍රවේශය වැඩි දියුණු කිරීමට සහ පසු අස්වනු හානි අවම කිරීමට ග්‍රාමීය මාර්ග, ගබඩා පහසුකම් සහ ප්‍රවාහන පද්ධති සඳහා ආයෝජනය කිරීම සිදු කළ හැකිය. එසේම, වැඩිදියුණු කළ යටිතල පහසුකම් මගින් ප්‍රවාහන වියදම් අඩු කළ හැකි අතර කුඩා වතු හිමියන්ට වඩා ලාභදායී කලාපීය සහ ජාත්‍යන්තර වෙළෙඳපොළ වෙත ප්‍රවේශ වීමට උපකාරී වේ.
තවද, ඉක්මණින් නරක් වන ආහාර ද්‍රව්‍ය සංරක්ෂණය කිරීම සඳහා වඩා හොඳ ශීතාගාර සහ සැකසුම් පහසුකම් ස්ථාපිත කිරීම, බෝගවල ආයු කාලය දීර්ඝ කිරීම සහ ආහාර නාස්තිය අවම කිරීම මඟින් ගොවි ආදායම වැඩි දියුණු කිරීමට හේතු වේ.

IV. කෘෂිකාර්මික අධ්‍යාපනය සහ ව්‍යාප්ති සේවා ශක්තිමත් කිරීම
නවීන, තිරසාර භාවිතයන් පිළිබඳ දැනුම බෙදා හැරීම සහ ගොවීන් පුහුණු කිරීම සඳහා ශක්තිමත් කෘෂිකාර්මික ව්‍යාප්ති සේවා සංවර්ධනය කිරීම අත්‍යවශ්‍ය වේ. එම ව්‍යාප්ති සේවාවන් මඟින් තිරසාර භාවිතයන්, වෙළඳපල ගතිකත්වය සහ මූල්‍ය කළමනාකරණය පිළිබඳ පුහුණුව, දැනුවත් ආර්ථික තීරණ ගැනීමට ගොවීන් සවිබල ගැන්වීම යනාදිය ඇතුළත් කළ යුතුය.
තවද, ග්‍රාමීය-නාගරික සංක්‍රමණය අවම කිරීමට උපකාරී වන කෘෂිකර්මයේ නවෝත්පාදන සහ නවීකරණය දිරිගැන්වීම සඳහා ග්‍රාමීය තරුණයින් ඉලක්ක කර ගනිමින් වෘත්තීය පුහුණු වැඩසටහන් සහ අධ්‍යාපන ආයතන සමඟ හවුල්කාරිත්වය පුළුල් කිරීම ද සැලකිය යුතු කරුණකි.

V. ග්‍රාමීය අවශ්‍යතාවලට ගැලපෙන මූල්‍ය සහ රක්ෂණ ක්‍රම සංවර්ධනය කිරීම
කුඩා වතු හිමියන්ගේ අවශ්‍යතාවලට ගැලපෙන සහනදායී ණය ලබා දීමට ක්ෂුද්‍ර මූල්‍ය ආයතන දිරිමත් කිරීම කළ යුතුය. එසේම, නම්‍යශීලී ආපසු ගෙවීමේ කොන්දේසි සහිත ණය යෝජනා ක්‍රම මඟින් තාක්‍ෂණ, බීජ සහ උපකරණවල ආයෝජන සඳහා සහාය විය හැකිය.
කාලගුණික විපර්යාස, වෙළඳපල අස්ථාවරත්වය සහ පළිබෝධකයන්ගෙන් ඇති වන අවදානම් ආවරණය වන පරිදි බෝග රක්ෂණ වැඩසටහන් ක්‍රියාත්මක කිරීම ද වැදගත් කරුණකි. මෙම වැඩසටහන් ගොවීන්ගේ මූල්‍ය අවදානම අඩු කරන අතර ඵලදායිතාව ඉහළ නැංවීමේ ක්‍රියාවලීන් සඳහා ආයෝජනය දිරිමත් කරනු ඇත.

VI. ආහාර සුරක්ෂිතතා ඉලක්ක සමඟ කෘෂිකාර්මික ප්‍රතිපත්ති ඒකාබද්ධ කිරීම
අත්‍යාවශ්‍ය ආහාර ද්‍රව්‍ය සඳහා ආනයනය මත යැපීම අඩු කරමින් දේශීය ආහාර නිෂ්පාදනය දිරිමත් කරන ප්‍රතිපත්ති සකස් කිරීම සිදු කළ හැකිය. එසේම, ජාතික ආහාර සුරක්ෂිතතා ඉලක්ක සපුරාලන ආහාර පද්ධතියක් ගොඩනැගීම සඳහා සහල්, ධාන්‍ය වර්ග සහ එළවළු වැනි ප්‍රධාන භෝග වගා කිරීමට ප්‍රමුඛත්වය ලබා දීම වැදගත්ය.
ආර්ථික අර්බුදවලදී මිල ස්ථාවර කිරීම සඳහා අත්‍යවශ්‍ය භාණ්ඩ සඳහා ජාතික බෆර තොග ස්ථාපිත කිරීම ද කළ හැකිය.
මෙම ප්‍රධාන ක්ෂේත්‍ර ආමන්ත්‍රණය කිරීමෙන්, ශ්‍රී ලංකාවට එහි කෘෂිකාර්මික අංශයේ ඔරොත්තු දීමේ හැකියාව සහ ඵලදායිතාව ඉහළ නැංවිය හැකි අතර, තිරසාර ග්‍රාමීය ප්‍රජාවන් නිර්මාණය කිරීම සහ පුළුල් ආර්ථික ස්ථාවරත්වයකට දායක විය හැකිය. එසේම, මෙම පියවර කුඩා වතු හිමියන්ගේ ජීවනෝපාය වැඩිදියුණු කිරීම පමණක් නොව ගෝලීය ආර්ථික හා පාරිසරික අභියෝගවලට අනුවර්තනය වීමට ඇති හැකියාව ශක්තිමත් කරනු ඇත.
අවසාන වශයෙන්, ග්‍රාමීය සංවර්ධනය ප්‍රගමනය කිරීම සහ ආහාර සුරක්ෂිතතාව, පාරිසරික තිරසාරභාවය සහ ආර්ථික ඔරොත්තු දීමේ හැකියාව සහතික කිරීම සඳහා කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාව අත්‍යවශ්‍ය වේ. එසේම, කෘෂිකර්මාන්තයට ආර්ථික මූලධර්ම යෙදීමෙන්, මෙම ක්ෂේත්‍රය කෘෂිකාර්මික පද්ධතිවල ඵලදායිතාව සහ තිරසාරභාවය ඉහළ නංවන දැනුවත් තීරණ ගැනීමට සහ ප්‍රතිපත්ති සැකසීමට ද සහාය වන අතර දේශගුණික විපර්යාස, ආහාර සුරක්ෂිතතාව සහ ග්‍රාමීය දරිද්‍රතාවය සම්බන්ධයෙන් ලෝකය පෙර නොවූ විරූ අභියෝගවලට මුහුණ දෙන බැවින්, තිරසාර හා සාධාරණ අනාගතයක් හැඩගැස්වීමේදී කෘෂි ආර්ථික විද්‍යාව තවදුරටත් ප්‍රධාන භූමිකාවක් ඉටු කරනු ඇත.

මූලාශ්‍ර:-
Anderson, K., & Martin, W. (2021). Agricultural Trade, Policy Reforms, and Global Food Security. Journal of International Agricultural Trade and Development, 17(1), 10-23.
Ellis, F. (2000). Rural Livelihoods and Diversity in Developing Countries. Oxford University Press.
FAO (2021). The State of Food and Agriculture 2021: Making Agri-Food Systems More Resilient to Shocks and Stresses. Food and Agriculture Organization of the United Nations.
Godfray, H. C. J., & Garnett, T. (2019). Food Security and Sustainable Intensification. Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences, 374(1777), 20190116.
Pingali, P., & Feder, G. (2019). Agricultural Technology and Rural Transformation: Implications for Food Security and Poverty. Food Policy, 86, 101950.
Pretty, J. (2008). Sustainable Agriculture and Food. Earthscan.
Schmitz, A., Moss, C. B., Schmitz, T. G., Furtan, H., & Baylis, K. (2010). Agricultural Policy, Agribusiness, and Rent-Seeking Behavior. University of Toronto Press.