Zizek ඔහුගේ කෘති සාමාන්‍යයෙන් විවාදාත්මක ආකාරයෙන් ඉදිරිපත් කරයි. පිළිගත් මතයට එරෙහිව දැනුවත්ව පහර දෙයි. Zizek ගේ කෘතියේ එක් අකාලික ලක්ෂණයක් වන්නේ ඔහු දිගින් දිගටම “ආරක්ෂා කිරීම” සහ “දෘෂ්ඨිවාදය” යන යෙදුම භාවිතා කිරීමයි. සම්භාව්‍ය මාක්ස්වාදී නිර්වචනයට අනුව දෘෂ්ඨිවාද යනු තමන් ජීවත් වන දේශපාලන පාලන තන්ත්‍රයන් පිලිබඳ විෂයන් තුළ ව්‍යාජ අදහස් (හෝ ව්‍යාජ විඥානය) ප්‍රවර්ධනය කරන කතිකාවතක් වේ. එසේ වුවද, මෙම අදහස් විෂයයන් සත්‍ය යැයි විශ්වාස කරන බැවින්, ඒවා ප්‍රතිනිෂ්පාදනයට සහය වේ. දෘෂ්ඨිවාදය විවේචනය කිරීමට මෙම අවස්ථාව අනුව මතවාදයන් විෂය දැනුමෙන් සඟවා ඇති අතර සත්‍ය අනාවරණය කර ගැනීම ප්‍රමාණවත් වේ. එවිට න්‍යාය ක්‍රියාත්මක වන පරිදි විෂයන් ඔවුන්ගේ පාලන තන්ත්‍ර වල දේශපාලන දුර්වලතා පිළිබඳව දැනුවත් වන අතර, ඒවා වඩාත් හොඳට කිරීමට හැකිවනු ඇත.
Zizek ඔහුගේ පෙර කෘතීන් තුළ ගෙන යන පරිදි, දෘෂ්ඨිවාදය පිළිබඳව මෙම සම්භාව්‍ය මාක්ස්වාදී සංකල්පය විවිධ ආකාරවලින් න්‍යායික ප්‍රහාරයට ලක් කරයි. පළමුවෙන්ම කතිකාවතක් දෘෂ්ඨිවාදාත්මක ලෙස විවේචනය කිරීම යන්නෙන් අදහස් වන්නේ දේශපාලනික දේවල් පිලිබඳ සත්‍යයක් වෙත ප්‍රවේශවීම මතවාදයන් අසත්‍ය ලෙස වසන් කරන සත්‍යයි. එහෙත් එවැනි න්‍යායිකව ප්‍රවේශ විය හැකි සත්‍යක් කවදා හෝ තිබිය හැකි බව මානව ශාස්ත්‍ර තුළ පුළුල් ලෙස මතභේදයට ලක්ව ඇත.
දෙවනුව සමකාලීන සමාජ දේශපාලනික ජීවිතය විස්තර කිරීමට දෘෂ්ඨිවාදය පිළිබඳ සංකල්පය අදාළ නොවන බව ඔහු සලකනු ලබයි. මෙම “ව්‍යාජ විඥානය” මතවාදයේ ආකෘතිය ගැන Zizek විවේචනයන් සමඟ එකඟ වේ. එහෙත් ටෝනි බ්ලෙයාර් (Tony Blair / Daniel Bell or Richard Rorty) ඩැනියෙල් බෙල් හෝ රිචඩ් රෝටරි ප්‍රකාශ කර ඇති පරිදි අප ජිවත් වන්නේ පශ්චාත් දෘෂ්ඨිවාදී ලෝකයක නොවන බව ඔහු අවධාරණය කරයි. Zizek ඒ වෙනුවට යෝජනා කරන්නේ අද දේශපාලනය තේරුම් ගැනීමට නම් අපට වෙනස් මතවාදයක් අවශ්‍ය බවය. සාමාන්‍යයෙන් නිහරිත ආපසු හැරවීමකදී Zizek ගේ ස්ථාවරය නම්, අපගේ ලෝකය පශ්චාත් දෘෂ්ඨිවාදී යැයි අද පැතිර යන සම්මුතිය ඔහු “පුරාවිද්‍යාත්මක” ෆැන්ටසිය ලෙස හදුන්වන දෙයට හඩක් දෙන බවයි. “දෘෂ්ඨිවාදය” මාක්ස් විසින් විකාර සහගත හැඟීමක් ඇති බැවින්, එවැනි මතවාදයකට හසු වූ කිසිවෙක් තමන් මෙතරම් රැවටීමට ලක් වූ බව විශ්වාස නිකල බව Zizek අදහස් දක්වයි. දෘෂ්ඨිවාදය යන යෙදුමට අර්ථයක් තිබේ නම්, දෘෂ්ඨිවාදාත්මක අස්ථානයන් යනු සෑම විටම මිනිසුන් අන් අයට ආරෝපණය කරන දෙයකි. විෂයයන් මතවාදයන් විශ්වාස කිරීමට නම්, එය ඔවුන්ට ඉදිරිපත් කර දෘෂ්ඨිවාදී නොවන ඇත්තක් වශයෙන්ම, සත්‍ය හා නිවැරදි ලෙස සහ සංවේදී ඕනෑම අයෙකු විශ්වාස කරන දේ ලෙස පිළිගෙන තිබිය යුතුය.
ඉහත ඔහු පවසන පරිදි දේශපාලන තරඟයට ඉහළින් යම් තරඟකාරී කරුණක් ප්‍රකාශකිරීමට වඩා ඵලදායි දේශපාලන අභිනය නොමැති බවට යථාර්තවාදී අවබෝධය ගැන Zizek අවදියෙන් සිටී. තුන්වන මාර්ගය පශ්චාත් දෘෂ්ඨිවාදී හෝ ජාතික ආරක්ෂාව තියනවා සේම දේශපාලනයෙන් අපවිත්‍ර කළ නොහැකි පාරිශුද්ධ දේවල් පිලිබඳ කතිකාවක් ලෙස ඔවුන්ගේ ඔවුන්ගේ යෝජකයන් විසින් දෘෂ්ඨිවාදය සෑමවිටම ඉදිරිපත් කරන බව Zizek තර්ක කරයි.
එහෙයින්, දෘෂ්ඨිවාදයේ උත්තරීතර වස්තුවෙහි Zizek ගේ නිර්භීත විවෘත කිරීම නම්, අද දෘෂ්ඨිවාදය දේශපාලන භූ දර්ශනයෙන් බොහෝ දුරට අතුරුදහන්ව නොමැති බවට ප්‍රකාශ කිරීමයි. පිළිගත් දේශපාලනය හා න්‍යායික මතය තුළ දෘෂ්ඨිවදයද බැහැර කිරීමට හැකිවී ඇත්තේ මෙම සාර්ථකත්වය නිසාම බව Zizek තර්ක කරයි.
Zizek ගේ කෘති සමකාලීන දර්ශනය තුල කැපී පෙනෙන අභියෝගයක් නියෝජනය කරයි. මෙහි ඇති කැපී පෙනෙන දෙයක් වන්නේ ඔහුගේ විලාසය සහ පුළුල් ලෙස වෙනස් වන ක්ෂේත්‍ර වලින් උදාහරණ ලිවීමට සහ පරීක්ෂා කිරීමට ඇති හැකියාවයි. ඔහුගේ කෘති ජර්මානු අයිඩියලිසම් (German Idealism ) කෘති වලින් පුළුල් ප්‍රේක්ෂක අදහස් සදහා නැවත හදුන්වා දීම සහ ප්‍රභෝදමත් කිරීමක් ඇති කරයි.
ආත්මීය , දේශපාලන පනතක හැකියාවෙන් හවුල් පසුබෑමක් සගවා ගැනීමත් ලෙස ඔවුන්ගේ පෙනෙන රැඩිකල් බව හෙලිදරව් කරන බව පවසන වර්තමාන නව වාම ලිබරල් ඇකඩමිය (Derrida, Habermas, Deleuze) තුල සිටින අනෙකුත් ප්‍රමුඛ න්‍යායවාදීන්ගේ වාදවිද්‍යාත්මක විවේචනයක් අනුව Zizek ගේ කෘති සකස් වී ඇත. Zizek ගේ ලැකානියානු දෘෂ්ටිවාදයේ න්‍යාය රැඩිකල් ලෙස නව විස්තරාත්මක ඉදිරි දර්ශනයක් ඉදිරිපත් කරයි. ලිබරල් පරිභෝජනවාදී ආත්මීයත්වයේ බොහෝ පරස්පර මත අපට අද්විතීය මිලදී ගැනීමක් ලබා දෙයි.
දිගු දෘෂ්ටිකෝණයකින් බැලූ විට, චින්තකයෙකු ලෙස Zizek ගේම සංශෝධනාත්මක යෞවනය ලෙස සලකන විට ( Zizek ගේ උපත 1949 දී ) , Zizek ගේ දර්ශනයේ කල්පවත්නා ප්‍රතිවිපාක මොනවාදැයි විනිශ්චය කිරීම ඉක්මන් වැඩි යැයි හැගේ. Zizek ගේ චින්තනය අද බොහෝ පිළිගත් න්‍යායික සංකල්ප කැන්ට් ගේ විවිවේචනාත්මක දර්ශනයේ පරාමිති වලින් තව දුරටත් කල්පවත්නා බිදීමක් නියෝජනය කරන්නේද යන්න ප්‍රශ්නයකි.
